We maken er een thuis van!

We waren verhuisd, maar ten huize Leeuwlant was er nog veeeeel werk aan de winkel. De dozen vol spullen stonden te dansen in de gang en de garage ... Het tekort aan kasten werd snel duidelijk. De keuken kon ik ook nog niet inladen, want die hing helemaal onder het stof.

Maar dan waren er ... mijn allerliefste mama en bomma! ♥
Vastberaden om van dit huis een thuis te maken kwamen ze langs, gewapend met dweilen, vodjes en Ajax. Geen stofje meer te bespeuren nadien! De keuken rook heeeeeeerlijk fris en ik kon beginnen met bordjes en bestek in te laden.

's Avonds ploften Bert en ik neer op de keukenvloer en minutenlang bleef het stil. Zalig genietend van onze blinkende keuken die nu wel écht af was. WAW!

D-Day en diner om 03.00 uur 's nachts

Na nog een weekend hard labeur was het moment daar ... we zouden gaan verhuizen!
Het leek onmogelijk! Zoveel spullen, wat een rommel! De moed zakte me wat in de schoenen. Het appartement, waar we het laatste jaar nog amper onze k*nt konden keren, leek ontploft. Stof, vuil, verloren gewaande spulletjes en papiertjes lagen overal!

Papa, de beide mama's, zussen, broers en schoonbroers kwamen helpen. Talloze keren over en weer gereden tot we niet meer konden. Op een bepaald moment bleven enkel nog papa en de mama van Bert over. Het was op dat moment al 23 uur 's avonds en we moesten nog een keer over en weer. Iedereen rammelde van de honger en was moe. Papa moedigde ons aan om nog even door te zetten, zodat we daarna nog iets konden eten en in de zetel ploffen. Zo gezegd, zo gedaan!

De laatste dozen, zetel, lamp en allerhande brol hebben we ingeladen en in het nieuwe huis weer uitgeladen. Rond 01.30 uur gingen we op zoek naar iets eetbaars in de buurt. Uitgeput en in onze werkplunje openden we de deuren van een louche restaurant bij de Metropolis. Een 10-tal man aan personeel dat instaat voor de 24u/24u openingsuren verwelkomden ons in het roze neonlicht. Maar het maakte ons niets meer uit. Het was ons gelukt! We waren helemaal verhuisd in het midden van de nacht! We dit it! Als hongerige wolven bekeken we de menukaart en bestelden alvast een drankje om te vieren ...

Vriendschap is ...

Nog voor we naar Parijs vertrokken zijn enkele van onze beste vrienden mee komen helpen verbouwen. En hoe! Schilderen, vernissen, schuren, ... alsof zij nooit anders hadden gedaan! 

Supertof! Het werd een hele productieve dag ... Dankjewel! 

Oui oui oui!

Parijs werd onvergetelijk.

Klokslag middernacht ...

het werd net 1 december

en Bert ging op zijn knie zitten

aan een lantaarnpaal bij de Sacré-Coeur

en vroeg of ik met hem wilde trouwen ...

Mijn hart bonsde in mijn keel 

en de wereld stond even stil.

Ik voelde me helemaal Amélie Poulain daar aan Montmartre 

en kon niets anders uitbrengen dan een meer dan overtuigde "JA!"

2013 | zo gelukkig

Zoooo lang geleden dat ik me hier in deze virtuele wereld begaf. Een reisje naar Parijs, dé verhuis, feestdagen, internetloze dagen en algemene drukte zorgden ervoor dat er geen tijd meer over was voor de blog. 2012 eindigde ondanks alles beter dan ik me ooit had kunnen voorstellen ... En zorgt ervoor dat ik 2013 op wolkjes kon inzetten! Intussen is het januari en zorgt de sneeuw ervoor dat ik lekker knus in mijn kamertje blijf, dicht bij de chauffage en in warm gezelschap. Hopelijk zit jij nu ook heerlijk te genieten van dit gezellige winterweer en ben je klaar voor een heleboel verhalen. We hebben immers veel in te halen ...