Parijs werd onvergetelijk.
Klokslag middernacht ...
het werd net 1 december
en Bert ging op zijn knie zitten
aan een lantaarnpaal bij de Sacré-Coeur
en vroeg of ik met hem wilde trouwen ...
Mijn hart bonsde in mijn keel
en de wereld stond even stil.
Ik voelde me helemaal Amélie Poulain daar aan Montmartre
en kon niets anders uitbrengen dan een meer dan overtuigde "JA!"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten