Na nog een weekend hard labeur was het moment daar ... we zouden gaan verhuizen!
Het leek onmogelijk! Zoveel spullen, wat een rommel! De moed zakte me wat in de schoenen. Het appartement, waar we het laatste jaar nog amper onze k*nt konden keren, leek ontploft. Stof, vuil, verloren gewaande spulletjes en papiertjes lagen overal!
Papa, de beide mama's, zussen, broers en schoonbroers kwamen helpen. Talloze keren over en weer gereden tot we niet meer konden. Op een bepaald moment bleven enkel nog papa en de mama van Bert over. Het was op dat moment al 23 uur 's avonds en we moesten nog een keer over en weer. Iedereen rammelde van de honger en was moe. Papa moedigde ons aan om nog even door te zetten, zodat we daarna nog iets konden eten en in de zetel ploffen. Zo gezegd, zo gedaan!
De laatste dozen, zetel, lamp en allerhande brol hebben we ingeladen en in het nieuwe huis weer uitgeladen. Rond 01.30 uur gingen we op zoek naar iets eetbaars in de buurt. Uitgeput en in onze werkplunje openden we de deuren van een louche restaurant bij de Metropolis. Een 10-tal man aan personeel dat instaat voor de 24u/24u openingsuren verwelkomden ons in het roze neonlicht. Maar het maakte ons niets meer uit. Het was ons gelukt! We waren helemaal verhuisd in het midden van de nacht! We dit it! Als hongerige wolven bekeken we de menukaart en bestelden alvast een drankje om te vieren ...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten